الیور توئیست روزهای سختی را سپری می‌کرد؛ نوانخانه‌ای سرد و تاریک محل زندگی‌اش بود و لباسی مندرس به تن داشت. الیور به آینده امیدوار بود که شاید روزی دری به

نیما و مریم بسیار همدیگر را دوست داشتند و قرار ازدواج گذشته بودند. آن دو بسیار با هم تفاهم داشتند و خوشبختی بین آن‌ها جاری بود. تا آنکه یک سو

اوستا حمید، علی آقا، مشدی نعمت، حامد کاشی‌کار، رحمان و چندین نفر دیگر در دور میدان ایستاده‌اند و منتظر. یکی استاد بنایی است و یکی شاگرد گچ‌کار و یکی چند

این خارجی‌ها اخلاق عجیب و غریبی دارند؛ گاهی کارهایی می‌کنند که به عقل جن نمی‌رسد. مثلا همین چند سال پیش جناب «بیل گیتس» به صورت گمنام به ایران آمد. گویا

باغی بود سبز و پر از درختان مختلف. در دل این باغ، شهری بود که باغ مدیون آن بود. در واقع اگر شهر نبود باغی هم نبود. درختان باغ نمی‌دانستند

داخل کتابفروشی شد. چند نفری داخل کتابفروشی بودند. مشغول تماشای کتاب‌ها شد. صاحب مغازه که انگار تازه متوجه حضور او شده بود به سمتش آمد و با خنده گفت: «قربونت