همان‌طور که شما بهتر از نگارنده می‌دانید ما سرزمین بسیار وسیعی داشتیم و بخش زیادی از کره زمین برای ما بود اما در طول تاریخ و بر اثر عواملی که گفتنش در این مقال نمی‌گنجد سرزمین عزیزمان همین اندازه شد که هست. اما تجزیه کشور الزاما مربوط به مرزها نیست و گاهی کشور به بخش‌های مختلف و گاه عجیب و غریب تقسیم می‌شود و البته خدا را شکر که این تقسیم‌بندی صرفا در ذهن سردمداران آن بخش‌ها شکل می‌گیرد و هرگز رنگ واقعیت به خودش نمی‌گیرد. برخی کشور را برای خودشان می‌دانند و معتقدند کسانی که اذیت می‌شوند می‌توانند بروند. این‌ها به کجا رفتن اشاره‌ای نمی‌کنند اما به هر روی خود را صاحبان واقعی کشور می‌دانند. گروهی هم به تندروی گروه قبلی نیستند و کسی را به رفتن تشویق نمی‌کنند اما این‌ها در عمل کشور را برای خودشان می‌دانند و تا می‌توانند از کشور ثروت‌اندوزی می‌کنند. برخی از مسئولان کشور از این گروه هستند. گروه بعدی تقریبا هم کشور را برای خودشان می‌دانند هم نه. به‌طوری که شش ماه از سال در داخل کشور هستند و به کشور علاقه دارند و شش ماه دیگر در خارج از کشور هستند و کشور دیگر در یادشان نیست. گروه دیگر با همه وجود کشور را متعلق به خودشان می‌دانند و خود را یک ایرانی اصیل می‌دانند اما به عنوان مثال از فردوسی فقط میدان فردوسی را می‌‌شناسند. بخشی از جامعه هم خودشان هم نمی‌دانند روی چشمداشتی به کشور دارند یا نه. این‌ها عاشق نوروز باستانی هستند و همزمان جشن هالوین را پاس می‌دارند. این‌ها بین چند کشور سرگردان هستند. دو گروه دیگر هم هستند که در تقابل با یکدیگر هستند. این‌ها یک جای تاریخ را گرفته‌اند و گروه اول، قبل آن را از آن خود می‌دانند و گروه دیگر، بعد آن را. برخی هم کلا ادعایی سر کشور ندارند و صبح تا شب کار می‌کنند و به آبادانی کشور کمک می‌کنند …
روزنامه ولایت
