آقاسیاوش کارمند یک شرکت معتبر بود؛ یک شرکت بزرگ با تعداد زیادی کارمند. برای آقاسیاوش و همکارانش اوضاع خوب بود. حقوق و مزایایی مناسب و درخور. تا اینکه طی چند

دادگاه تشکیل شد. متهم، آقای اندروید بود. متهم را به جایگاهش بردند. قاضی، «سیستم عامل داس» بود که داسی هم در دست داشت و گاهی برای آرام‌کردن جَو دادگاه بر

چنین روایت کرده‌اند در زمان‌هایی نه چندان دور، در کشوری، مردم به دنبال مسئولی می‌گشتند که بتواند آن کشور را از سختی و رکود اقتصادی و رکودهای دیگر نجات دهد.

من یک خودروی افسرده هستم. اینکه چه کسی مرا اختراع کرد؛ یادم نیست. این‌که نامم چیست را نمی‌توانم بگویم؛ در واقع اگر نامم را فاش کنم تحت پیگرد قانونی قرار

سلام. بله، من یک فیش هستم. البته اشتباه نکنید، ماهی نیستم که در آن صورت می‌گفتم: «آی اَم اِ فیش». من یک فیش کاغذی هستم. درواقع یک فیش حقوق. البته

در یکی از روزهای زمستانی وارد شهر قزوین شد. قزوین ۹۷؛ خیابان‌ها شلوغ بود و مردم در حال رفت‌وآمد بودند. در این شلوغی کسی حواسش به پیرمردی با کتی قهوه‌ای، عینکی